Ένα παιγνίδι φαντασίας να ζω θέλω
σε κόσμους μεγάλους και μικρούς,
που πλάθουμε μαζί.
Τις νύχτες έτσι να περνούμε θέλω
στο χάδι και το δάκρυ και το γέλιο,
που φτιάχνει τη Ζωή.
Σε μιαν πραγματικότητα να ζω θέλω
απ’ των ονείρων πλεγμένη τους ιστούς,
με τη μετάξινη υφή.
Και την αλήθεια τη δική μας θέλω
το θαύμα που απόκτησα ακέριο,
μέσα σε μια Στιγμή.
Σε στίχους και στροφές να ζω θέλω
στης μουσικής της μαγικής ρυθμούς,
να έχω θεϊκή ορμή.
Μέσα στον ήλιο να σε βλέπω θέλω
όταν στοχάζεσαι βαθιά το τέλειο,
σε σκέψης Ηδονή.
Ελεωνόρας Ρήσεις 
Δεκ. 22, 2009 @ 01:22:14
Ω! πολύ πολύ όμορφο το ποίημα σου αυτό, Ελεονώρα μου! Και η μουσική εξαίσια! Με την ορμή του ρυθμού της και την έκσταση τ\’ ονείρου στην ζωή..Ναι! Και πόσο πιό όμορφο σαν μπορεί να γίνεται μέρος της ζωής και να βγεί από το ποίημα σε αυτήν και να γίνει ένα μ\’ αυτήν..Τούτο και σου εύχομαι ..μια αλήθεια σου ζωής σου νάναι.