Το όνειρο που ζούμε

Κι αν τ’ όνειρο που ζούμε
μας μέλλει να χαθεί
κι αν κάποιο πρωινό
ανοίξουμε τα μάτια κουρασμένοι
και δρόμους πάρουμε
γι’ άλλη φωλιά ζεστή,
το ζήσαμε κι αυτό αρκεί.

Σε θάλασσες ταραγμένες
ταξιδεύει το κεφάλι που λατρεύω
σε γαλαξίες μακρινούς
σ’ Ωρίωνες και Κύκνους.
Θέλω να γύρει σε τούτη την ποδιά
να νιώσει τη θέρμη της αγάπης,
να ζήσει εκείνο που πιστεύω.

Δεν θέλουν όλα ψάξιμο βαθύ.
Στου ποταμού την όχθη δες:
μπορείς να βρεις χρυσάφι.
Μ’ αν την ανάγκη νιώθεις
πως πρέπει να βουτάς
μαργαριτάρια να ψαρεύεις πλούσια,
μπορείς εδώ να ξαποστένεις αν το θες.