Των ονείρων η ουσία

Εσύ που διακόρευσες
την άρνησή μου να ερωτευθώ τους εραστές μου,
μήπως οφείλεις να αποκαταστήσεις
την τιμή της χαμένης λογικής μου,
νυμφευόμενος τις αμφιβολίες μου;

Μην τρομάζεις καλέ μου.
Του γάμου τα δεσμά,
δεν δένουν τις ψυχές
όπως του έρωτα η πράξη
και των ονείρων οι σκιές.

Κι αν θέλω τη σκιά σου
για πάντα δίπλα στην δικιά μου,
ξέρω πως όνειρο είναι η ζωή μας
και πως τον άνεμο δεν τον δένει
ούτε της γης ούτε της θάλασσας η σαγήνη.

Μα να: στα όνειρα ας βυθιστούμε.
Κι αν όπως λες κρατάνε πολύ λίγο,
ας είν’ το λίγο τούτο
της ζωής μου το μέτρο,
όσης μου μέλλεται ακόμη να την ζήσω.

Και δώσε μου αυτού του χρόνου την ψυχή σου.
Δώσε μου και της ύλης σου όση μπορείς ουσία.
Κι αν δεν κρατήσει τ’ όνειρο
στης μέρας το φως το εχθρικό
ας έχω τα δώρα σου, διαμάντια κι οδηγό.